Torowy Puchar Świata #2

Ruszyła druga edycja Pucharu Świata na torze. Po zawodach w Manchasterze, gdzie udział wzięło aż 14 polskich kolarzy, tym razem do Australii poleciało zaledwie dwóch zawodników – Łukasz Bujko i Rafał Ratajczyk.Co również warte odnotowania, zawody w Melbourne odpuściło wielu kolarzy z Wielkiej Brytanii, którzy zwyciężali w poprzedniej edycji Pucharu Świata, a to może zwiastować ogromne emocje i bardziej wyrównaną walkę niż w Manchesterze.

Pierwszego dnia na torze Hisense Arena rozegrano 6 konkurencji - kwalifikacje oraz finały mężczyzn w sprincie drużynowym, wyścigu punktowym, w którym startował Rafał Ratajczyk oraz wyścigu indywidualnym na dochodzenie, a także sprint, scratch oraz wyścig indywidualny na dochodzenie pań.

W sprincie drużynowym mężczyzn, pod nieobecność Brytyjczyków, prym wiedli Australijczycy z ekipy Toshiba. Okazali się oni najlepsi w kwalifikacjach, wyprzedzając Japończyków oraz Ukraińców. Czwarte miejsce i awans do finałowej serii wywalczyli także Rosjanie. W finałach niewiele się zmieniło. Kolejność końcowa była identyczna, a czasy poszczególnych drużyn również były bardzo podobne. Sporo emocji mógł dostarczyć wyścig o brązowy medal, gdzie Ukraińcy i Rosjanie walczyli bardzo zaciekle, kilka razy zmieniając się na prowadzeniu. Ostatecznie jednak lepsi okazali się kolarze z Ukrainy, zaledwie o 3 setne sekundy wyprzedzając rywali.

W wyścigu punktowym (na dystansie 30km) najlepszy okazał się reprezentant gospodarzy, Glenn O’Shea, który co prawda uzyskał taką samą liczbę punktów co drugi w klasyfikacji, Joon Yong Seo z Korei, jednak lepsze miejsce na finiszu zapewniło mu wygraną. Trzecie miejsce zajął (drugi w Manchasterze) Hiszpan Eloy Rovira. Rafałowi Ratajczykowi nie udało się niestety zając miejsca w czołówce. Polak przyjechał na metę na 8. miejscu, tracąc do zwycięzcy ponad 30 punktów.

Do finałów wyścigu indywidualnego na dochodzenie, do którego kwalifikowali się czterej najlepsi kolarze z pierwszej rundy, awansowali Jack Bobridge (Australia), Alexei Markov (Rosja), Vitaliy Shchedov(Ukraina) i wspomniany wcześniej Rovira. Spore różnice czasowe z kwalifikacji pomiędzy tymi zawodnikami dały się jeszcze bardziej odczuć podczas wyścigów finałowych, kiedy to zarówno Bobridge, jak i Shchedov doścignęli swoich rywali, automatycznie odnosząc zwycięstwo.

W tej samej konkurencji, w rywalizacji pań, walka była nieco bardziej wyrównana. Do finału awansowały Joanna Rowsell (Wielka Brytania), Josephine Tomic (Australia), Lada Kozlikova (Czechy) oraz Eleonora Van Dijk jednak różnice czasowe pomiędzy zawodniczkami były niewielkie i w finałach spodziewać się można było zaciętej rywalizacji o medale. W wyścigu o brąz Kozlikova nie dała jednak szans Holenderce Van Dijk i prowadząc od samego startu wygrała zdecydowanie, z przewagą ponad 2 sekund. Z kolei finał miał bardziej nerwowy przebieg, a różnice czasowe nie były aż tak duże. Przez pierwszy kilometr prowadziła Tomic, jednak potem do Rowsell stopniowo odrabiała straty, by na mecie okazać się o ponad sekundę lepszą od rywalki.

W sprincie w kwalifikacjach dobrą formę potwierdziła Holenderka Willy Kanis, która zajęła pierwsze miejsce. Do kolejnej rudny przeszły także m.in. Christine Muche (Niemcy), Jinjie Gongh (Chiny) oraz oraz Yvonne Hijgenaar z Holandii. Z ćwierćfinałów, gdzie spotkały się m.in. Kanis i Muche, do półfinałów awansowały właśnie Muche ( po wygranej 2 do 1 nad Kanis), Keerie Meares (starsza siostra znanej Anny Meares), jej rodaczka Kaarle McCulloch (reprezentująca team Toshiba) oraz Lyubov Shulika z Ukrainy. W finale natomiast spotkały się Shulika i Muche, w wyścigu o brąz Meares i McCulloch. W obu wyścigach wystarczyły zaledwie dwa biegi, aby wyłonić zwyciężczynie. Po złoto sięgnęła Shulika, natomiast na najniższym stopniu podium stanęła Meares.

Podobnie jak w Manchesterze, tak i teraz, po złoto w scratchu (dystans 5km) sięgnęła młoda Lizzie Armitstead, nadzieja Brytyjczyków na IO w Londynie. Zaledwie 19 letnia zawodniczka z Wysp w swoim wyścigu kwalifikacyjnym zajęła dopiero 8 miejsce, jednak dało jej to awans do finału. W pierwszym wyścigu najlepsza okazała się Niemka Charlotte Becker, przed Ju Mi Lee z Korei, natomiast w drugim wyścigu eliminacyjnym triumfowała Rosjanka Evgeniya Romanyuta, a druga była Leire Olaberria Dorronsoro (Hiszpania). W finale jednak Armitstead nie dała szans rywalkom, pewnie sięgając po zwycięstwo. Druga na metę przyjechała Włoszka Annalisa Cucinotta, natomiast trzecia była Romanyuta.

Wyniki:
Sprint drużynowy – M:
1 Team Toshiba 0.44.744 (60.343 km/h)
Daniel Ellis
Jason Niblett
Scott Sunderland

2 Japonia 0.45.479
Kazuya Narita
Yudai Nitta
Kazunari Watanabe

3 Ukraina 0.45.687
Yevhen Bolibrukh
Yuriy Tsyupyk
Andriy Vynokurov

4 Rosja 0.45.971
Denis Dmitriev
Sergey Kucherov
Pavel Yakushevskiy

Wyścig punktowy – M:
1 Glenn O'Shea (Australia) 59 pts (49.522 km/h)
2 Joon Yong Seo (Korea) 59
3 Eloy Teruel Rovira (Hiszpania) 56
…
8 Rafał Ratajczyk (Polska) 26

Wyścig indywidualny na dochodzenie – M:
Wyścig o 1. miejsce:
1 Jack Bobridge (Australia) 4.22.192
2 Alexei Markov (Rosja) OVL

Wyścig o 3. miejsce:
1 Vitaliy Shchedov (Ukraina)
2 Eloy Teruel Rovira (Hiszpania) OVL

Sprint – K:
Wyścig o 1. miejsce:
Bieg 1
1 Lyubov Shulika (Ukraina) 0.12.081
2 Christin Muche (Niemcy)

Bieg 2
1 Lyubov Shulika (Ukraina) 0.12.213
2 Christin Muche (Niemcy)

Wyścig o 3. miejsce:
Bieg 1
1 Kerrie Meares (Australia) 0.12.329
2 Kaarle McCulloch (Australia)

Bieg 2
1 Kerrie Meares (Australia) 0.12.221
2 Kaarle McCulloch (Australia)

Scratch – K:
1 Elizabeth Armitstead (Wielka Brytania)
2 Annalisa Cucinotta (Włochy)
3 Evgeniya Romanyuta (Rosja)

Wyścig indywidualny na dochodzenie – K:
Wyścig o 1. miejsce:
1 Joanna Rowsell (Wielka Brytania) 3.41.183 (48.828 km/h)
2 Josephine Tomic (Australia) 3.42.692

Wyścig o 3. miejsce:
3 Lada Kozlikova (Czechy) 3.40.793
4 Eleonora Van Dijk (Holandia) 3.43.028