102. Paryż - Tours

Wielka Nadzieja Belgów, zawodnik hołubiony przez kibiców i media nareszcie sięgnął po prestiżowe zwycięstwo. Jeżdżący w barwach grupy FDJ Philippe Gilbert zwyciężył w „klasyku sprinterów”, czyli wyścigu z Paryża do Tours.Gilberta trudno zakwalifikować do jakiejś określonego typu zawodnika. Lubi atakować, dobrze spisuje się w wyścigach klasycznych, ale swojej szansy szuka też podczas krótszych etapówek i pojedynczych etapów wielkich tourów. W kontekście jego ewentualnych wielkich zwycięstw mówiło się od kilku lat. Na swoim koncie miał już wygrane m.in. w Het Volk, Tour du Haut Var czy GP de Wallonie. Regularnie pojawiał się w czołówce klasyków, w tym roku zajął m.in. trzecie miejsce w Mediolan – Sanremo. Ciągle brakowało mu jednak prestiżowego zwycięstwa, które wyniosłoby go z grona kolarzy dobrych do bardzo dobrych. Wygrywając Paryż – Tours po śmiałym ataku w końcówce prawdopodobnie do nich dołączył.

Tegoroczny Paryż – Tours, choć nie zakończył się finiszem z peletonu, był dość klasyczny w swoim przebiegu. Na początku uciekała niewielka grupka, w której jechało dwóch kolarzy Garmina Lucas Euser i David Zabriskie (Garmin) a także Sébastien Delfosse (Landbouwkrediet), Cyril Lemoine (Crédit Agricole) oraz Tom Veelers (Skil-Shimano). Ciekawostką był fakt, że Zabriskie jechał w kombinezonie charakterystycznym dla jazdy na czas a nie w typowym zestawie koszulka – spodenki. Uciekinierzy mieli w pewnym momencie nawet 11 minut przewagi nad dużą grupą, ale sukcesywna praca ekip Lotto i Liquigas nie zostawiała wątpliwości co do powodzenia tej akcji. Co ważne, gros pracy wykonywał w głównej grupie Maciej Bodnar, który przez wiele kilometrów jechał na czele peletonu dyktując równe, mocne tempo.

Końcówka była, jak zazwyczaj w przypadku wyścigu Paryż – Tours nieco nerwowa. Rosnące tempo peletonu w połączeniu z wjazdem na węższe, bardziej kręte drogi sprawiło, że doszło do kilku przykrych kraks. Na asfalcie leżał m.in. jeden z faworytów, Oscar Freire. Niewielkie pagórki usytuowane na kilka kilometrów przed metą przyniosły liczne ataki. Swojej szansy szukali m.in. Thomas Voeckler (Bougyues Telecom) i Filippo Pozzato, ale najwięcej wyczucia chwili miał Philippe Gilbert. Kolarz FDJ odjechał na ostatnim podjeździe wraz z Janem Kuyckxem (Landbouwkrediet – Tönissteiner), Sebastienem Turgot (Bouygues Telecom) i Nicolasem Vogondy (Agritubel). Mając najwięcej doświadczenia w tego typu rozgrywkach, Gilbert pewnie pokonał rywali na finiszu i zwyciężył w 102. wyścigu z Paryża do Tours.

Dla Gilberta jak i dla samego wyścigu była to ostatnia taka wygrana. Belg, który od początku swojej kariery związany był z ekipą FDJ w przyszłym sezonie będzie reprezentował grupę Silence Lotto. Z kolei wyścig z Paryża do Tours ma nieco zmienić swoje oblicze. Lokalizację zmieni finisz – długa prosta Avenue de Grammont na jakiś czas zniknie z trasy ze względu na remont a w końcówce pojawi się więcej niewielkich pagórków. Czy wpłynie to na sposób rozgrywania wyścigu i czy będzie w związku z tym bardziej emocjonujący, zobaczymy za rok. W sezonie 2009 impreza znajdzie się w kalendarzu UCI z klasą 1.HC.
Tegoroczny Paryż – Tours był również ostatnim w historii występem ekipy Credit Agricole. Działająca nieprzerwanie od lat osiemdziesiątych drużyna Rogera Legeay (wcześniej znana pod nazwami Z-Peugeot i Gan) nie znalazła kolejnego sponsora i zmuszona była do zakończenia działalności.

Wyniki wyścigu:
1 Philippe Gilbert (Bel) Française des Jeux 5.47.43
2 Jan Kuyckx (Bel) Landbouwkrediet - Tönissteiner
3 Sébastien Turgot (Fra) Bouygues Telecom
4 Nicolas Vogondy (Fra) Agritubel
5 Tyler Farrar (USA) Team Garmin-Chipotle p/b H30 0.04
6 Robbie McEwen (Aus) Silence - Lotto
7 Erik Zabel (Ger) Team Milram
8 Daniele Bennati (Ita) Liquigas
9 Kristof Goddaert (Bel) Topsport Vlaanderen
10 Tom Boonen (Bel) Quick Step
11 Mathieu Drujon (Fra) Caisse d'Epargne
12 Roy Curvers (Ned) Skil-Shimano
13 Mark Renshaw (Aus) Crédit Agricole
14 Sven Krauss (Ger) Gerolsteiner
15 Borut Bozic (Slo) Cycle Collstrop
...
172 Maciej Bodnar (Pol) Liquigas