P-R: Van Avermaet najmocniejszy w Roubaix

Van Avermaet potwierdził znakomitą formę i dominację w tegorocznych wiosennych klasykach, wygrywając już czwarty brukowany wyścig w tym sezonie. Belg na finiszu pokonał rywali, z którymi uciekał na ostatnich 15 kilometrach, notując swoje pierwsze w karierze zwycięstwo w Piekle Północy, w najszybszej edycji wyścigu w historii, gdzie zwycięzca osiągnął prędkość przekraczającą 45km/h.

Nie udało się natomiast przejść do historii Tomowi Boonenowi (Quick-Step Floors). Belg, czterokrotny zwycięzca Piekła Północy, w swoim ostatnim w karierze wyścigu walczył o ustanowienie rekordu pięciu zwycięstw, i choć jechał aktywnie przez bardzo długi czas, to jednak w decydującym momencie Boonen został za plecami rywali i nie liczył się w walce o zwycięstwo.

Tegoroczna edycja Paryż-Roubaix była kolejną, podczas której kolarze ścigali się w słońcu, a towarzyszył im kurz, zamiast błota i deszczu. Przed peletonem długo jechała ucieczka, która jednak nie miała dużej przewagi, ani tym bardziej szans na dojechanie do mety przed peletonem.

Początek walki o pozycje miał miejsce jeszcze przed jednym z najbardziej znanych odcinków bruku, Laskiem Arenberg. Właśnie na Haveluy a Wallers peleton, z Boonenem na czele, mocno przyspieszył, a w tym samym momencie w kraksie leżał i miał Van Avermaet i samotnie musiał gonić czołówkę. Po dwudziestu kilometrach pogoni belg zdołał dołączyć do zasadniczej grupy. W międzyczasie atakował Peter Sagan (Bora-hansgrohe), mając Macieja Bodnara do pomocy, ale defekt wykluczył skuteczną akcję Słowaka. Odjechali natomiast Jasper Stuyven (Trek-Segafredo) i Daniel Oss (BMC Racing Team).

Sagan, a także Boonen, naciągali grupę na kolejnych kilometrach i odcinkach bruku – m.in. Mons-en-Pevele (na 48,5km przed metą), jeszcze uszczuplając peleton. Kilku faworytów dołączyło do czołówki i na 35 kilometrów przed metą o zwycięstwo walczyło piętnastu kolarzy, wśród nich m.in. Boonen, Sagan, Van Avermaet, John Degenkolb (Trek-Segafredo), Gianni Moscon (Team Sky), Jurgen Roelandts (Lotto-Soudal), Langeveld, czy Zdenek Stybar (Quick-Step Floors).

Sektor ósmy - Templeuve (Moulin de Vertain) (na 33km przed metą) – porwał czołówkę – odjechali Van Avermaet, Stybar, Langeveld, Moscon, Stuyven i gonili prowadzącego Ossa, natomiast z tyłu został Sagan, który miał defekt, a także Boonen. To był decydujący odjazd, bo za plecami czołówki nie było zdecydowanej pogoni i powiększali oni swoją przewagę.

Decydujący dla losów wyścigu był słynny odcinek bruku Carrefour de l'Arbre, z którego do mety pozostało 15 kilometrów. Właśnie tam odjechali Van Avermaet, Stybar i Langeveld i z półminutową przewagą nad Mosconem i Stuyvenem zmierzali do mety. Zgodna współpraca, poza kilkoma skokami na ostatnich 5 kilometrach, pozwoliła im zbudować bezpieczną przewagę, lecz gdy tylko wjechali na tor w Roubaix mocno zwolnili i tuż przed finiszem doszli do nich Moscon i Stuyven. Ten pierwszy próbował jeszcze akcji, ale nie miał już szans na zwycięstwo, natomiast na 300 metrów przed metą finisz rozpoczął Stybar, lecz szybko został skasowany przez Van Avermaeta, który pewnie sięgnął po zwycięstwo po 257 kilometrach ścigania.