TdF: Rodriguez najszybszy na Mur de Huy

Dla Purito jest to już drugie zwycięstwo na Mur de Huy. Wcześniej kolarz Katiuszy triumfował tu podczas Fleche Wallonne w 2012 roku, a wielokrotnie podczas belgijskiego klasyka plasował się w ścisłej czołówce. Dziś wykorzystał teren, w którym czuje się najlepiej, sztywny podjazd na metę doskonale wpisywał się w styl jazdy Rodrigueza. Hiszpan wykorzystał mocną pracę kolegów z ekipy na ostatnim kilometrze i wyszedł na prowadzenie na 400 metrów przed metą. Na najtrudniejszym odcinku podjazdu poprawił i zdecydowanie odjechał swoim rywalom, którzy próbowali trzymać jego koło. Rodriguez zdobył bezpieczną przewagę na 100 metrów przed kreską i nie dał się już wyprzedzić.

Za plecami zwycięzcy finiszował Chris Froome (Team Sky), który walczył nie tyle o zwycięstwo – gdyż to było poza jego zasięgiem – co nadrobienie czasu nad najgroźniejszymi rywalami w klasyfikacji generalnej. Wysiłki Brytyjczyka dały mu drugie miejsce, przewagę na mecie i przede wszystkim koszulkę lidera wyścigu, którą założył dzięki bonifikacie na mecie. Kolarz Team Sky po dzisiejszym etapie wyprzedza o zaledwie sekundę Tonego Martina (Etixx-Quick Step). Niemcowi już po raz drugi w tegorocznym wyścigu zabrakło sekundy, by założyć na podium maillot jaune.

Dzisiejszy etap zdominowała jednak kraksa, do której doszło na 60 kilometrów przed metą i towarzysząca jej neutralizacja. Kolarze długo nie mogli się ścigać, gdyż organizatorzy podjęli decyzję o neutralizacji i nawet wstrzymaniu jazdy, czekając na powrót karetek, które odwoziły do szpitala najbardziej poszkodowanych w kraksie. Uczestniczył w niej także Fabian Cancellara (Trek Factory Racing), dotychczasowy lider wyścigu, który mocno się poobijał i mimo powrotu do peletonu po neutralizacji, potem nie mógł utrzymać tempa czołowej grupy i na metę przyjechał ze stratą ponad 10 minut.

Na dzisiejszym etapie aktywni byli Polacy – Rafał Majka (Tinkoff-Saxo) i Michał Kwiatkowski (Etixx-Quick Step) prowadzili zasadniczą grupę na decydujących kilometrach etapu, prowadzących do Mur de Huy i eskortowali swoich liderów do ostatniego podjazdu, choć potem nie liczyli się w walce o czołowe lokaty.

3. etap Tour de France rozpoczął się od ataku. Bryan Nauleau (Europcar) ruszył do przodu tuż po sygnale do startu ostrego i za Francuzem ruszyła trójka kolarzy - Serge Pauwels (MTN-Qhubeka), Jan Barta (Bora-Argon 18) i Martin Elmiger (IAM Cycling), błyskawicznie zyskując przewagę nad peletonem, który był wyraźnie zadowolony z takiego obrotu spraw. Przewaga ucieczki nie była jednak duża, nie przekroczyła czterech minut, a peleton, prowadzony przez ekipę Trek Factory Racing, kontrolował sytuację na trasie. Po minięciu strefy bufetowej przewaga spadła poniżej 30 sekund i pewne było, że uciekinierzy zostaną doścignięci. Na 60 kilometrów przed metą ich akcja dobiegła końca i w tym samym czasie w środku peletonu doszło do ogromnej kraksy, w której uczestniczyło kilkudziesięciu kolarzy, a kilku zostało poważnie rannych. William Bonnet (FDJ.fr) był kolarzem, który pierwszy upadł i z impetem uderzył o asfalt, a za nim polecieli kolejni kolarze.

Gdy poszkodowani opatrywani byli przez lekarzy wyścigu, a pozostali kolarze powoli wsiadali na rowery, sędziowie wyścigu podjęli decyzję o neutralizacji. Dyrektor wyścigu, Christian Prudhomme, wyjechał na czoło peletonu i dał kolarzom sygnał, by zwolnili, a ostatecznie, na 50 kilometrów przed metą, zatrzymał peleton. Zdezorientowani kolarze czekali na wznowienie ścigania, jednak to brak odpowiedniego zabezpieczenia medycznego w peletonie był powodem takiej decyzji – wszystkie karetki i lekarze zajmowali się poszkodowanymi w kraksie kilka kilometrów dalej. Kolarze na ponowny start czekali kilkanaście minut, zanim wszyscy kolarze z kraksy dołączyli do peletonu, a Prudhomme zezwolił na start. Wciąż jednak obowiązywała neutralizacja, a ściganie miało się rozpocząć na szczycie pierwszego wzniesienia - Cote de Bohissau (na 109km). Tam peleton dojechał w spokojnym tempie, ale mimo minięcia szczytu, nie rozpoczął ścigania. Dopiero na 45 kilometrów przed kreską kolarze Team Sky podkręcili tempo, naciągając grupę i szybko ją rozrywając. Z tyły został m.in. lider wyścigu, Fabian Cancellara (Trek Factory Racing), który leżał w kraksie i mocno się poobijał.

Różnica pomiędzy dwiema grupami rosła, tempo w czołówce także, gdyż kolarze zbliżali się do Cote d'Ereffe, który rozpoczynał decydującą fazę etapu. Tam już kolarze Tinkoff-Saxo, Etixx-Quick Step i Team Sky wyszły na czoło, walcząc o pozycje dla swoich liderów. Na kolejnym wzniesieniu, które decydowało o pozycji na finale – Cote de Cherave – bardzo mocno pracowali dwaj Polacy – Rafał Majka (Tinkoff-Saxo) i Michał Kwiatkowski (Etixx-Quick Step). Ich tempo jeszcze bardziej rozciągnęło grupę, ale faworyci wciąż trzymali się blisko czuba – Alberto Contador (Tinkoff-Saxo), Chris Froome (Team Sky), Vincenzo Nibali (Astana), Nairo Quintana (Movistar) czy Joaquin Rodriguez (Katiusza) cały czas jechali czujnie na czele grupy. Nie było wśród nich Thibauta Pinot (FDJ.fr), który tracił kilkanaście sekund do czołówki.

Na 1300 metrów przed metą rozpoczynał się decydujący podjazd – Mur de Huy. Tam krótki atak przeprowadził Bob Jungels (Trek Factory Racing), ale szybko jego akcje skasowali kolarze Katiuszy. Giampaolo Caruso dyktował bardzo mocne tempo na czele grupy, pracując dla Rodrigueza, ale za nim czujnie jechali Froome i Contador. Na 500 metrów przed metą prowadzenie przejął Froome, ale Brytyjczyka szybko wyprzedził Rodriguez. Purito zaatakował na 400 metrów przed szczytem i zyskał najpierw metr, potem kilka metrów przewagi. Purito miał na kole Tonego Gallopina (Lotto Soudal), ale Francuz nie był w stanie utrzymać jego tempa zbyt długo. Kolarz Katiuszy poprawił w najtrudniejszym momencie wspinaczki i już nie dał się wyprzedzić. Za jego plecami kontrował Froome, który chciał nadrobić jak najwięcej sekund nad swoimi rywalami. Brytyjczyk minął linię mety tuż za plecami Rodrigueza, a trzecie miejsce wywalczył Alexis Vuillermoz (Ag2R La Mondiale), który do zwycięzcy stracił 4 sekundy.

Z kandydatów do podium wysoko uplasował się też Tejay Van Garderen (BMC Racing Team), który był 6. ze stratą 11 sekund. Vincenzo Nibali (Astana) był oczko niżej, 9. był Nairo Quintana (Movistar), 11. Alejandro Valverde (Movistar), a 12. Alberto Contador (Tinkoff-Saxo), który do zwycięzcy stracił już 18 sekund.