Viviani najszybszy w Genui

Viviani wygrał zacięty pojedynek na ostatnich metrach 2. etapu tegorocznego Giro d’Italia, zwycięstwo zawdzięczając mocnemu atakowi na ostatnich 50 metrach. Na biegnącym nieco pod górę finiszu Włoch o kilkanaście centymetrów wyprzedził Hoflanda i o kilka metrów Greipela. Kolarz Team Sky ruszył zza pleców Greipela na ostatnich metrach etapu i tuż przed kreską wyprzedził prowadzącego Hoflanda, zgarniając pierwsze w karierze zwycięstwo etapowe w Giro d’Italia.

Nowym liderem wyścigu został Matthews, który dziś finiszował na 7. miejscu i dzięki wyższej lokacie na mecie, zmienił na prowadzeniu w klasyfikacji generalnej swojego kolegę z ekipy, Simona Gerransa.

Na etapie do Genui bardzo aktywny był Łukasz Owsian (CCC Sprandi Polkowice), który uciekał od początku wyścigu, był drugi na premii górskiej, a ostatecznie został doścignięty na 10 kilometrów przed metą, jako ostatni z pięcioosobowej ucieczki. Najwyżej sklasyfikowanym kolarzem pomarańczowych na finiszy był Grega Bole, który ukończył etap na 11. pozycji, a 14. był Bartłomiej Matysiak.

Pierwsza akcja na 2. etapie Giro d’Italia rozpoczęła się tuż po sygnale do startu ostrego. Marco Frapporti (Androni Sidermec) dał sygnał do ataku, a za Włochem błyskawicznie ruszyli Bert-Jan Lindeman (Team LottoNL-Jumbo), Giacomo Berlato (Nippo-Vini Fantini) i Eugert Zhupa (Southeast), a ostatnim kolarzem, który załapał się w ucieczkę, był Łukasz Owsian (CCC Sprandi Polkowice).

Peleton, który od startu prowadzili kolarze Orica GreenEdge, odpuścił ten odjazd i uciekinierzy bardzo szybko zyskali kilka minut przewagi. Niewielki podjazd na pierwszych kilometrach pozwolił piątce harcowników zyskać jeszcze większą przewagę, która maksymalnie sięgnęła 9.50, a potem długo utrzymywała się na poziomie dziewięciu minut. Na 90 kilometrów przed metą różnica pomiędzy dwiema grupami wciąż wynosiła dziewięć minut, ale wtedy do pracy na czele grupy zasadniczej włączyły się kolejne ekipy, m.in. Trek Factory Racing i Tinkoff-Saxo, i przewaga zaczęła spadać. 30 kilometrów dalej przewaga wynosiła już tylko 5 minut i choć uciekinierzy cały czas zgodnie współpracowali, to jednak nie byli w stanie wygrać z rozpędzonym peletonem, w którym do przodu przesuwały się też ekipy sprinterów.

Kilka kilometrów dalej uciekinierzy między sobą rozegrali jedyną na trasie premię górską – Pratozanino (Sciaborasca) – na 124 kilometrze etapu. Na ostatnich metrach Lindeman, Owsian i Berlato zostawili dwójkę rywali i miedzy sobą walczyli o pierwsza koszulkę najlepszego górala w tegorocznym wyścigu. Tuz przed szczytem zaatakował Lindeman i wyprzedził Owsiana i Berlato, którzy nie byli już w stanie odpowiedzieć na atak kolarza LottoNL-Jumbo. Na zjeździe uciekinierzy znów jechali w jednej grupce, ale peleton był coraz bliżej, mijając szczyt Pratozanino cztery minuty za uciekinierami.

Kolarzy czekał teraz kręty i wąski zjazd, dlatego też ekipy Tinkoff-Saxo i Astany wyszły na czoło peletonu, nie chcąc ryzykować upadków. Te zdarzyły się z tyłu grupy, a najbardziej poszkodowanym w jednej z kraks był Enrico Barbin (Bardiani CSF), który długo zwlekał z wznowieniem jazdy, narzekając na uraz ręki.

Tempo w peletonie wzrastało, spadała przewaga uciekinierów, ale rosła nerwowość w zasadniczej grupie. Na 25 kilometrów przed metą w grupie doszło do kolejnej kraksy, w której ucierpieli m.in. Heinrich Haussler (IAM Cycling), Tanel Kangert (Astana), Tiziano Dall’Antonia (Androni Sidermec) czy Sonny Colbrelli (Bardiani CSF). Wszyscy kontynuowali jazdę, ale obolali dojechali do mety z dużą stratą do peletonu. Niedługo potem uciekinierzy wjechali na ulicę Genui, gdzie po raz pierwszy mijali linię mety. Wtedy, na 20 kilometrów przed metą, peleton tracił już tylko 33 sekundy i pewne było, że zlikwiduje ucieczkę kilka kilometrów dalej.

Zasadniczą grupę prowadziły nie ekipy sprinterów, ale zespoły faworytów – Tinkoff-Saxo i Astana – które za wszelką cenę chciały uniknąć kłopotów. Tych, z kolei, nie ustrzegł się Dayer Quintana (Movistar), który na 15 kilometrów przed kreską leżał na asfalcie. Kilka kilometrów dalej doszło do kolejnej kraksy, w której uczestniczyli Nikolay Mihaylov (CCC Sprandi Polkowice), a także Domenico Pozzovivo (Ag2R La Mondiale). Jeden z faworytów wyścigu został za peletonem i choć miał kilku kolegów do pomocy, nie zdołał już dołączyć do grupy i ostatecznie poniósł spore straty.

W tym samym momencie atakował jeszcze Owsian, ale kolarz CCC Sprandi jedynie o kilkaset metrów przedłużył swoją ucieczkę, bo na 11 kilometrów przed metą, jako ostatni z kolarzy z ucieczki, został doścignięty. Ekipy sprinterów dopiero na 4 kilometry przed kreską zmieniły prowadzące drużyny Astany i Tinkoff-Saxo na czele peletonu. Do przodu przesunęli się kolarze Team Sky, Trek Factory Racing, Lampre-Merida i Orica GreenEdge, jednak żadna z nich nie była w stanie zdominować ostatnich metrów etapu.

Na biegnącym lekko pod górę finiszu koledzy Matthewsa wyprowadzili go na czoło na 500 metrów przed metą, ale chwilę później odważnie do przodu przebili się kolarze Lampre-Merida. Pogubili się jednak, a Roberto Ferrari niemal wpadł w barierki, i ich akcja nie przyniosła skutku. Na 100 metrów przed metą finisz rozpoczął Andre Greipel (Lotto Soudal), ale Niemiec nie był w stanie walczyć z rozpędzonymi Moreno Hoflandem (LottoNL-Jumbo) i Elią Vivianim (Team Sky). Najpierw na prowadzenie wyszedł Hofland, a potem zza pleców Greipela wyskoczył Viviani, wysuwając się na czoło na kilka metrów przed metą. Włoch minimalnie wyprzedził Hoflanda, a trzecie miejsce, ze stratą kilku metrów, zajął Greipel.