Bruki Roubaix dla Degenkolba

Degenkolb pewnie pokonał swoich rywali na torze kolarskim w Roubaix. Niemiec był zdecydowanie najszybszym kolarzem z siedmioosobowej grupki, która uformowała się na ostatnich trzech kilometrach wyścigu, po wcześniejszych, licznych atakach, do jakich dochodziło na ostatnich sektorach bruku. Na dojeździe do Roubaix w kilkunastosekundowych różnicach jechało kilka grup, które ostatecznie się połączyły, by potem walczyć o zwycięstwo na mecie.

W bardzo otwartym i wyrównanym wyścigu Niemiec był jednym z najaktywniejszych kolarzy w czołówce, gdy najpierw na 9 kilometrów przed metą dołączył do swojego kolegi z ekipy, Gerta de Backera, a potem samotnie dołączył do czołowej dwójki i nadawał tempo ucieczki na ostatnich sześciu kilometrach. Jego zwycięstwo jest więc w pełni zasłużone, gdyż Niemiec, oprócz najsilniejszych nóg, pojechał też bardzo mądrze i nie bał się podjąć ryzyka. Dla Degenkolba jest to już drugi wygrany kolarski monument w tym roku. Trzy tygodnie temu Niemiec triumfował na trasie Milan-Sanreo, wygrywając sprinterski finisz z dużej grupy. 

Za plecami Niemca finiszowali Stybar i Van Avermaet, którzy także jechali w odjeździe w końcówce, ale nie mieli większych szans w starciu z szybszym kolarzem Giant-Alpecin. Dla obu jednak ich wynik oznacza poprawę względem poprzednich lat – Van Avermaet wcześniej był najwyżej czwarty, Stybar piąty. Czwarte miejsce zajął Lars Boom (Astana), który także jechał aktywnie na ostatnich 30 kilometrach, jednak w starciu z szybszymi rywalami był bez szans, choć próbował finiszu na około 150 metrów przed metą.

Z półminutową stratą na metę w Roubaix wjechała kolejna grupa, w której był zwycięzca Ronde Van Vlaanderen, Alexander Kristoff (Katiusza), Niki Terpstra (Etixx-Quick Step), Peter Sagan (Tinkoff-Saxo), a także Bradley Wiggins (Team Sky), dla którego był to ostatni występ w koszulce brytyjskiej ekipy.

Na 78. miejscu, ze stratą prawie 8 minut do zwycięzcy, finiszował jedyny Polak w stawce, Maciej Bodnar (Tinkoff-Saxo).

***

Choć mówi się, że na Paryż-Roubaix nie ma dobrej pogody, to jednak w tym roku aura wyjątkowo sprzyjała kolarzom. Na całej trasie świeciło słońce, a wcześniejsze deszcze sprawiły, że kurz na odcinkach bruku nie był aż tak dokuczliwy. Dzięki temu wyścig był bardzo szybki i dynamiczny, a kolarzom dodatkowo sprzyjał silny wiatr, wiejący w plecy. Z tego też powodu start wyścigu odłożono o 10 minut.

Chwilę po ostrym stracie 200-osobowego peletonu z Compiegne rozpoczęły się ataki kolarzy, chcących zabrać się w pierwszą ucieczkę, zanim do gry wkroczą faworyci wyścigu. Tempo wyścigu było bardzo szybkie, dochodzące do 60km/h na płaskich odcinkach, dlatego też żaden z ataków nie był skuteczny. Dopiero po ponad 30 kilometrach jazdy dziewiątka kolarzy zdołała zyskać przewagę nad peletonem. Ucieczkę dnia zawiązali Gregory Rast (Trek Factory Racing), Adam Blythe (Orica-GreenEdge), Alexis Gougeard (Ag2r-La Mondiale), Sean De Bie (Lotto Soudal) Aleksejs Saramotins (IAM Cycling), Pierre-Luc Perichon (Bretange-Seche Environnement), Tim Declercq (Topsport-Vlaanderen Baloise), Frederik Backaert (Wanty-Groupe Gobert) i Ralf Matzka (Bora Argon 18) i po 50 kilometrach mieli ponad minutę przewagi nad grupą zasadniczą, jednak potem bardzo szybka ta przewaga rosła. Na 76. kilometrze, jeszcze przed pierwszym sektorem bruku, przewaga sięgnęła 9.40 i to było najwięcej, na ile pozwolił im peleton, prowadzony przez ekipę Team Sky.

Pierwszy sektor bruku - Troisvilles (na 98.5km) – uciekinierzy minęli z przewagą 8.45 nad grupą, w której, z kolei, już na kolejnym sektorze - Viesly (na 105km) – doszło do kraksy, w której ucierpiał jeden z faworytów – Stijn Devolder (Trek Factory Racing) – i jak się potem okazało, Belg musiał wycofać się z wyścigu z powodu obrażeń, jakich doznał.

Różnica pomiędzy dwiema grupami na trasie ustabilizowała się na poziomie sześciu minut, w trakcie, gdy kolarze pokonywali kolejne odcinki bruku, powoli zbliżając się do pierwszego kluczowego sektora, Lasku Arenberg, który usytuowany był na 158. kilometrze. Do mety pozostało już wtedy nieco ponad 90 kilometrów, a faworyci wtedy zaczęli przesuwać się do przodu, walcząc o pozycję na wjeździe do sektora.

Czołówka w Lasku Arenberg nieco się porwała, ale po wyjeździe z sektora znów się zeszli i z przewagą sięgającą pięciu minut razem pokonywali kolejne kilometry. Za ich plecami, z kolei, peleton – choć jechał mocnym tempem, to jednak bez ataków, ale podzielił się kilka kilometrów dalej, gdy końcówka zasadniczej grupy została zatrzymana na przejeździe kolejowym. Sędziowie błyskawicznie podjęli jednak decyzję o wstrzymaniu peletonu, by zatrzymani kolarze mogli dołączyć do zasadniczej grupy. Na 83 kilometry sytuacja wróciła do punktu wyjścia, jednak pozwoliło to uciekinierom zyskać około pół minuty i ich przewaga wzrosłą do 5.30. Ekipy faworytów zdawały sobie jednak sprawę, że do decydujących rozstrzygnięć coraz bliżej, i zaczęły podkręcać tempo. Niewiele dalej na jednym z zakrętów upadł Geraint Thomas (Team Sky) i został za zasadniczą grupą, goniąc ją teraz samotnie, a ostatecznie wycofał się z wyścigu.

Niewiele dalej peleton pokonywał 16. sektor – Hornaing – gdzie na poważnie do pracy wzięła się ekipa Etixx-Quick Step, dyktując coraz mocniejsze tempo. Peleton mocno się wtedy rozciągnął, ale chwilę po wyjeździe z sektora znów się połączył. Kolarze belgijskiej ekipy nie ustawali jednak w atakowaniu swoich rywali i po jednej z takich akcji od peletonu oderwała się kilkunastoosobowa grupka, a z tyłu zostali m.in. Alexander Kristoff (Katiusza), Arnaud Demare (FDJ.fr) oraz Bradley Wiggins (Team Sky). Przez kilka kolejnych kilometrów ta grupa mocno goniła uciekających rywali i ostatecznie na kolejnym odcinku bruku – Orchies – gdy do mety pozostało 58 kilometrów, dwie grupy połączyły się.

Na czele nadal jechali uciekinierzy, choć już w mniejszej liczbie – tempo ucieczki wytrzymali tylko Rast, Gougeard, Saramotins, Declercq i Backaert. W peletonie ataki rozgorzały na dobre – skakał Andre Greipel (Lotto Soudal), kolarze Astany, LottoNL-Jumbo, a na kocich łbach prowadzących z Auchy-lez-Orchies do Bersee zaatakował też Peter Sagan (Tinkoff-Saxo). Mocno uszczuplona zasadnicza grupa nie zamierzała puszczać Słowaka i szybko jego akcję skasowali kolarze Katiuszy, Team Sky i Etixx-Quick Step, którzy po wyjeździe z bruków znów naciągali grupę. Na tym samym sektorze w kraksie brał udział jeden z byłych zwycięzców, Johan Vansummeren (Ag2R La Mondiale).

10 sektor bruku przyniósł atak Stijna Vandenbergha (Etixx-Quick Step), a tym razem atak Belga pozostał bez odpowiedzi rywali. Vandenbergh szybko zyskał kilkanaście sekund przewagi i minął odpadających z ucieczki Blythe’a i Matzkę. Pogoń prowadził Yoann Offredo (FDJ.fr), który dyktował tempo dla Arnaud Demare’a, ale szybko musiał skupić się na kontrolowaniu rywali, gdy jego lider miał defekt na 8. sektorze. Do mety pozostało niespełna 35 kilometrów, gdy zaatakowali Jens Debusschere (Lotto Soudal), Manuel Quinziato (BMC Racing Team), Maarten Wynants (LottoNL-Jumbo) i Ramon Sinkeldam (Giant-Alpecin), ale nie zyskali dużej przewagi nad zasadniczą grupą.

Chwilę później kolarze pokonywali siódmy sektor bruku – zaledwie 500-metrowy Templeuve – Moulin de Vertain – i już chwilę po jego rozpoczęciu do przodu ruszył Bradley Wiggins (Team Sky). Brytyjczyk błyskawicznie doszedł do Vandenbergha i razem z Belgiem próbował odjeżdżać. Chwilę później doskoczył do nich Debusschere, a potem także Zdenek Stybar (Etixx-Quick Step). Tak mocna czwórka mogła utrzymać niewielką przewagę do mety, dlatego też rywale za ich plecami rozpoczęli zdecydowaną pogoń. Kolarze Lotto Soudal dyktowali tempo i udało im się zniwelować 15 sekundową stratę, kasując akcję tej czwórki na 28 kilometrów przed metą.

Wyścigowi wciąż przewodzili uciekinierzy, ale ich przewaga spadła do mniej niż 30 sekund. Sagan zdecydował się na krótki zryw, jednak jego rywale byli bardzo czujni. Kolejne ataki nastąpiły na odcinku Bourghelles – Wannehain, gdzie tempo podkręcali Sep Vanmarcke (LottoNL-Jumbo), Niki Terpstra (Etixx-Quick Step), Sagan i Stybar. Szybko dojechali do kolarzy z pierwotnej ucieczki, ale gdy tylko grupki połączyły się, zwolnili, przez co rywale bez problemu ich doścignęli. Wtedy pecha miał Vanmarcke, którego powstrzymał defekt, a potem Holender musiał gonić czołówkę z pomocą kolegów.

Jeszcze przed piątym sektorem bruku – Camphin-en-Pévèle – zaatakowali Jurgen Roelandts (Lotto Soudal) i Borut Bozic (Astana) i przez kilka kilometrów uciekali przed peletonem. Obaj jednak zostali doścignięci na kolejnym, słynnym już odcinku Carrefour de l’Arbre. Ten odcinek nie przyniósł rozstrzygnięć w czołówce, dopiero po jego minięciu zaatakował Lars Boom (Astana), a atak Holendra poprawił Yves Lamparet (Etixx-Quick Step), za którym ruszył Greg Van Avermaet (BMC Racing Team). To właśnie kolarz BMC Racing Team musiał dyktować tempo, bo za ich plecami już czaił się kolejny z kolarzy Etixx-Quick Step, Zdenek Stybar. 

Do mety pozostało wtedy niewiele ponad 10 kilometrów, a w pogoń za nimi ruszył Bert de Backer (Giant-Shimano), do którego po kilkuset metrach dołączył jego kolega z ekipy, John Degenkolb. Niemiec po krótkiej jeździe na kole swojego kolegi sam ruszył do przodu, by gonić dwuosobową czołówkę i ta sztuka udała mu się na 7km przed metą, na przedostatnim sektorze bruku, Hem. Teraz to na nim spoczywał ciężar dyktowania tempa, choć Niemiec próbował zachęcić swoich rywali do współpracy. Trudno jednak było oczekiwać tego od Lampaerta, gdyż w pogoń już rzucili się Boom, Stybar, Martin Elmiger (IAM Cycling) i Jens Keukeleire (Orica GreenEdge). Z tej czwórki na 3 kilometry przed metą najpierw Stybar, a potem pozostali trzej kolarze, dołączyli do trójki liderów, tworząc siedmioosobową grupę, która miała stoczyć sprinterski pojedynek na torze w Roubaix.

Grupę na welodromie prowadził Lampaert, za którym ustawili się Stybar i Degenkolb. Na 200 metrów przed metą zza ich pleców atakował Boom, ale Degenkolb szybko zareagował i rozpoczął sprint razem ze Stybarem. Czech nie miał szans w starciu z szybszym kolarzem Giant-Alpecin i ten bez większych problemów wyszedł na prowadzenie na ostatnim wirażu, finiszując z przewagą kilku długości roweru przed Stybarem i Van Avermaetem.