GdI: Pirazzi najszybszy z ucieczki

Włoch finiszował najszybciej z pięcioosobowej grupy, która oderwała się od pierwotnej ucieczki na ostatnich 20 kilometrach etapu. Utrzymując 20-sekundową przewagą nad pogonią piątka między sobą rozegrała końcówkę, a największą przytomnością popisał się Pirazzi, który zaatakował na 1300 metrów przed metą, wykorzystując niezdecydowanie rywali. Kolarz Bardiani CSF utrzymywał kilkunastometrową przewagę nad pozostałą czwórką i choć musiał do końca walczyć o zwycięstwo, to jednak linię mety minął z dużą przewagą, finiszując przed Timem Wellensem (Lotto Belisol) i Jayem McCarthym (Tinkoff-Saxo). 28 sekund za czołówką finiszowała grupa pościgowa, z której najszybszy był Jussi Veikkanen (FDJ.fr), i który nie zdając sobie sprawy z wcześniejszego ataku piątki kolarzy, uniósł na mecie ręce w górę w geście zwycięstwa. Mistrz Finlandii był jednak dopiero 6.

Ponad 15 minut za zwycięzcą na metę przyjechał peleton, w którym byli wszyscy czołowi kolarze klasyfikacji generalnej. Swoja pozycję lidera wyścigu utrzymał Nairo Quintana (Movistar), który wciąż ma 1.41 przewagi nad Rigoberto Uranem (Omega Pharma-Quick Step) i 3.21 nad Cadelem Evansem (BMC Racing). Rafał Majka (Tinkoff-Saxo) utrzymał piąte miejsce w klasyfikacji generalnej.

Zgodnie z przewidywaniami pierwsze kilometry etapu były piekielnie szybkie i przez pierwszą godzinę peleton pokonał 52 kilometry, nie puszczając żadnej ucieczki i kasując wszelkie ataki. Dopiero po ponad  70 kilometrach i kilku atakach od peletonu oderwała się bardzo liczna grupa ponad dwudziestu kolarzy, w której byli Enrico Gasparotto (Astana), Matteo Montaguti (Ag2R La Mondiale), Stefano Pirazzi, Nicola Boem i Marco Canola (Bardiani CSF), Jos Van Emden (Belkin), Daniel Oss (BMC Racing Team), Oscar Gatto (Cannondale), Johan Le Bon i Jussi Viekkanen (FDJ.fr), Daniano Cunego i Mattio Bono (Lmapre-Merida), Lars Bak i Tim Wellens (Lotto Belisol), Igor Anton (Movistar), Thomas De Gendt i Serge Pauwels (Omega Pharma-QuickStep), Davide Malacarne (Europcar), Simon Geschke (Giant-Shimano), Alberto Losada i Eduard Vorganov (Katiusza), Philip Deignan (Team Sky), Evgeni Petrov i Jay McCarthy (Tinkoff-Saxo) i Fabio Felline (Trek Factory Racing), a jedynymi ekipami, które nie zabrały się do ucieczki, były Garmin-Sharp, Neri Sottoli-Yellow Fluo, Team Colombia, Orica GreenEdge i Androni Giocattoli-Venezuela, ale szybko kolarze Gianniego Savio nadrobili zaległości, gdy Marco Frapporti ruszył w pogoń za uciekinierami i po setnym kilometrze dołączył do czołówki.

Grupa miała wtedy prawie siedem minut przewagi nad peletonem, który po zawrotnym tempie w pierwszej godzinie ścigania teraz wyraźnie zwolnił, zadowolony z takiego obrotu spraw. To dawało spore szanse uciekinierom, którzy dzięki dobrej współpracy jeszcze powiększali swoją przewagę. Gdy do mety pozostało 80 kilometrów, a przewaga uciekinierów wzrosła do 10 minut, pewne było, że to któryś z kolarzy z ucieczki sięgnie po zwycięstwo etapowe. 
Decydujące miało być ostatnie 50 kilometrów, kiedy to kolarze pokonywali dwa niewielkie podjazdy – Santo Stefano (4. kat – 2,8km – 5% - na 162,5km) i Muro di Ca’ del Poggio (4. kat – 1,2km – 12,2% - na 188km). Na Santo Stefano zaatakowali Wellens i Malacarne, ale ich akcja nie przyniosła efektu. Dopiero atak De Gendta tuż przed rozpoczęciem Muro di Ca’ del Poggio dal Belgowi przewagę. W pościg za ni ruszył Pirazzi i ta dwójka minęła szczyt 15 sekund przed Gatto i Canolą i kolejnych kilka sekund przed grupą. Na zjeździe De Gendt i Pirazzi utrzymywali niewielką przewagę, ale na kolejnych kilometrach doszli do nich Wellens, Montaguti i McCarthy.

Choć grupa pościgowa jechała z zaledwie kilkunastosekundową stratą, to jednak nie mogli dobrze zorganizować pogoni i zniwelować strat. Przez kolejnych 15 kilometrów czołowa piątka dobrze współpracowała i utrzymywała swoją przewagę, a walkę o zwycięstwo rozpoczęli dopiero na ostatnich dwóch kilometrach. Po kilku szarpnięciach, na 1300 metrów przed kreską zdecydowanie ruszył Pirazzi, a rywale nie zareagowali na jego atak. Włoch wykorzystał niezdecydowanie pozostałej czwórki i dzięki bardzo mocnemu temu utrzymywał kilkunastometrową przewagę do ostatnich metrów, kiedy to już mógł cieszyć się ze zwycięstwa w wyścigu, trzeciego w tegorocznym Giro dla swojej ekipy, Bardiani CSF.