GdI: Quintana w maglia rosa

Quintana, wraz z kilkoma innymi kolarzami, odjechał rywalom na jeszcze zjeździe z Passo dello Stelvio, gdy wyścig – według rzekomych informacji z radia wyścigu – miał być zneutralizowany ze względów bezpieczeństwa. Część kolarzy postanowiła nie ryzykować na zjeździe, inni natomiast – w tym Quintana – oderwali się od peletonu i był to decydujący moment wyścigu, gdyż informacja o neutralizacji okazała się nieprawdziwa, a uzyskana wtedy przewaga pozwoliła Kolumbijczykowi dojechać do mety przed najgroźniejszymi rywalami.

Na finałowej wspinaczce – Val Martello – Quintana zdołał zgubić dwójkę najgroźniejszych rywali – Rydera Hesjedala (Garmin-Sharp) i Pierra Rollanda (Europcar) – i samotnie pokonywał ostatnie półtora kilometra etapu, wypracowując sobie ogromną przewagę, która pozwoliła mu odnieść nie tylko zwycięstwo etapowe, ale i założyć koszulkę lidera na podium. 8 sekund za zwycięzcą na mecie zameldował się Hesjedal, natomiast 1.13 stracił Rolland. Aż 3.32 po zwycięzcy na szczycie pojawił się Wilco Kelderman (Belkin), który na ostatnim kilometrze oderwał się od grupy faworytów, finiszując przed Domenico Pozzovivo (Ag2R La Mondiale), Fabio Aru (Astana) i Rafałem Majką (Tinkoff-Saxo). Za Polakiem uplasowali się dotychczasowy lider, Rigoberto Uran (Omega Pharma-Quick Step) i Cadel Evans  (BMC Racing Team).

W klasyfikacji generalnej Quintana ma teraz 1.41 przewagi nad Uranem i 3.21 nad Evansem. Na czwarte miejsce awansował Rolland, który traci 3.26, natomiast kolejne 2 sekundy za Francuzem plasuje się Majka.

Zgodnie z przewidywaniami ataki rozpoczęły się niedługo po starcie, kiedy kolarze pokonywali pierwszy na trasie podjazd – Passo di Gavia (1. kat - 16,5km – 8% - na 23,3km), który rozpoczynał się na siódmym kilometrze trasy. Pierwsze kilometry wspinaczki były jeszcze spokojne, ale na ponad 5 kilometrów przed metą do ataku ruszyli Kolumbijczycy. Robinson Chalapud (Team Colombia) ruszył jako pierwszy na podjeździe, a po krótkiej chwili w pościg za rodakiem ruszył Julian Arredondo (Trek Factory Racing), razem z Jarlinsonem Pantano (Team Colombia). Była to jednak akcja głównie po punkty na premii górskiej, a Chalapud na zjeździe został doścignięty przez dwójkę rodaków, a potem także Franco Pellizottiego (Androni Giocattoli-Venezuela).

Fatalne warunki na Gavii – zimno, padający deszcz i śliskie drogi – sprawiły, że na zjeździe grupa zasadnicza się podzieliła, a od peletonu odstawali m.in. Cadel Evans (BMC Racing Team) i Domenico Pozzovivo (Ag2R La Mondiale), którzy w pewnym momencie tracili ponad minutę do peletonu. Także czołówka się rwała i do Pellizottiego dołączyli wkrótce Dario Cataldo (Team Sky) i Alexis Vuillermoz (Ag2R La Mondiale), a za nimi utworzyła się kolejna grupa pościgowa, w której był Przemysław Niemiec (Lampre-Merida), a także Pantano i Chalapud, Robert Kiserlovski (Trek Factory Racing), Hubert Dupont (Ag2R La Mondiale) oraz Diego Rosa (Androni Giocattoli-Venezuela),. Polak mocno pracował na kolejnym podjeździe – Passo dello Stelvio (Cima Coppi – 21,7km – 7,2% - na 70,3km) – dzięki czemu dwie grupki połączyły się, a ich przewaga nad zasadniczą grupą, w której było teraz około 30 kolarzy, wynosiła ponad dwie minuty. W pościg za czołówką ruszył jeszcze Alexander Geniez (FDJ.fr) i po kilku kilometrach dogonił liderów. Ich przewaga jednak spadała, peleton prowadzili kolarze Tinkoff-Saxo, a organizatorzy wyścigu podali na tweeterze informację o neutralizacji wyścigu na zjeździe. Pogoda na Stelvio była fatalna, kolarze ścigali się w śniegu, dlatego ze względu na bezpieczeństwo kolarzy sędziowie postanowili zrezygnować ze ścigania w dół.

Jeszcze wcześniej, na około 4 kilometry przed szczytem, z czołówki zaatakował Cataldo, zyskując kilkudziesięciosekundową przewagę nad rywalami z ucieczki, która porwała się i częściowo została skasowana. Za jego plecami utrzymywali się jeszcze Dupont, Vuillermoz i Pantano, natomiast za tą trójką jechał już mocno rozciągnięty peleton. Grupa faworytów porwała się na zjeździe – niektórzy kolarze nie ryzykowali na zjeździe, mając w głowie informację o neutralizacji, która – jak się potem okazało, była nieprawdziwa, natomiast inni jechali po sekundy – Nairo Quintana i Gorka Izaguirre (Movistar), Ryder Hesjedal (Garmin-Sharp), Pierre Rolland i Romain Sicard (Europcar) i Matteo Rabottini (Neri Sottoli-Yellow Fluo) odjechała rywalom i szybko zyskali przewagę nad grupą faworytów, w której byli m.in. Rigoberto Uran (Omega Pharma-Quick Step), Rafał Majka (Tinkoff-Saxo), Wilco Kelderman (Belkin) Fabio Aru (Astana), Pozzovivo i Evans.

Na 40 kilometrów przed metą Quintana zyskiwał już dwie minuty nad Uranem, który wciąż jechał spokojnie w grupie faworytów. Przez kolejne, płaskie kilometry, różnica ta się utrzymywała, ale grupa Quintany, która na 30 kilometrów dogoniła Pantano, Duponta i Vuillermoza, zbliżała się do Cataldo.

Kolarz Team Sky podjazd pod Val Martello rozpoczynał z przewagą 1.30 nad grupą Quintany i nieco ponad 3 minuty nad grupą lidera. Na 19 kilometrów przed szczytem Quintana i Rolland zaatakowali i po kilometrze doścignęli Cataldo. Potem dołączył do nich też Hesjedal, ale chwilę później Quintana znów odjechał i znów za nim pojechał Rolland. Resztkami sił dojechał też Hesjedal. Kolejne kilometry ta trójka przejechała razem, bez mocniejszych ataków.

Podjazd pod Val Martello kolarze pokonywali w zupełnie innych warunkach, niż dwa poprzednie. Wszyscy zdjęli kurtki i rękawki, a śnieg, deszcz i chmury zastąpiło słońce. Czołowa trójka jeszcze na 13 kilometrów etapu miała 1.40 przewagi nad grupą faworytów, w której było 11 kolarzy, w tym Kiserlovski, Pozzovivo, Majka, Uran, Kelderman, Aru i Evans.

Ich praca nie przynosiła jednak efektów, a mocno naciskający na pedały Quintana powoli zbliżał się do koszulki lidera, bo jego przewaga wynosiła już prawie trzy i pół minuty. Na 7,5 kilometra przed szczytem Quintana ruszył zdecydowanie do przodu i zostawił dwójkę rywali, ale na krótkim wywłaszczeniu został doścignięty. W grupie za nadawanie tempa zabrał się w końcu ł się Uran, a niedługo potem, na jednym ze sztywniejszych odcinków, zaatakował Majka. Za Polakiem ruszył Kelderman, a dalej Pozzovivo i brak współpracy ze strony dwójki rywali sprawił, że szybko zostali doścignięci. Kolarz Tinkoff-Saxo nie rezygnował z ataków i chwilę później znów podkręcił tempo, odjeżdżając tym razem z Uranem. Znów jednak atak ten nie był na tyle zdecydowany, żeby zgubić pozostałych rywali, choć po kolejnym przyspieszeniu tempa nie wytrzymał Evans i został za plecami tej grupki.

Quintana, z kolei cały czas dyktował mocne tempo na sztywnych fragmentach podjazdu, i zgubił w końcu Rollanda, a na 1400 metrów przed metą, gdy kolarze pokonywali najtrudniejszy odcinek podjazdu, na kilkanaście metrów zdystansował Hesjedala. Kolumbijczyk do mety jechał już samotnie, z przewagą kilku sekund nad kolarzem Garmin-Sharp i finiszował samotnie, zgarniając bonifikatę czasową i, jak się potem okazało, koszulkę lidera wyścigu. Za plecami pierwszej trójki trwała walka o podium klasyfikacji generalnej. Na niespełna 3 kilometry przed szczytem zaatakował Kelderman, a wobec braku pogoni ze strony rywali, Holender zbudował sobie przewagę, którą dowiózł do mety. Dopiero po kilkuset metrach w pogoń za atakującym kolarzem Belkin ruszył Pozzovivo, natomiast w samej końcówce po sekundy wyskoczył Aru. Dalej linię mety minął Majka, a za nim dwaj czołowi kolarze klasyfikacji generalnej, Uran i Evans, którzy spadli o jedno oczko, ustępując Quintanie.