GdI: Ulissi najszybszy w Viggiano

Ulissi wyskoczył do przodu na ostatnich metrach podjazdu, prowadzącego na metę. Włoch wyczekał ataki faworytów wyścigu, którzy wcześniej próbowali walczyć o zwycięstwo i sekundy do generalki, i zdecydowanie ruszył na 150 metrów przed kreską, zdobywając sporą przewagę. Linię mety kolarz Lampre-Merida minął niezagrożony, z przewagą sekundy nad Cadelem Evansem (BMC Racing) i Julianem Arredondo (Trek Factory Racing). Piąte miejsce zajął Majka, który jechał na czele grupki faworytów w końcówce, a tuż za nim linię mety minął Michael Matthews (Orica GreenEdge), który utrzymał prowadzenie w klasyfikacji generalnej wyścigu. Australijczyk ma po dzisiejszym etapie 14 sekund przewagi nad swoim kolegą z ekipy, Peterem Weeningiem i 15 nad Evansem. Na 5. miejsce awansował Majka, który do lidera traci 26 sekund.

Wysoko uplasował się także drugi z Polaków, Przemysław Niemiec (Lampre-Merida), który w końcówce także znalazł się w czołowej grupie, walczącej o zwycięstwo. Ostatecznie Polak zajął 14. miejsce, notując sekundową stratę do zwycięzcy. Na 44. miejscu, ze stratą 56 sekund, na mecie zameldował się Paweł Poljański (Tinkoff-Saxo), którego wcześniej często mogliśmy oglądać na czele peletonu, nadającego tempo dla Majki.

Piąty etap tegorocznego Giro d’Itaia po raz pierwszy prowadził przez pagórki i od razy meta kończyła się na podjeździe. 203 kilometry z Taranto do Viggiano prowadziły początkowo w płaskim terenie i dopiero po 130 kilometrach zaczynała się wznosić. Wtedy też kolarze pokonywali pierwszą premię górską. Kolejny odcinek znów był płaski, ale na 20 kilometrów przed metą droga znów zaczęła wieść w górę, a kolarzom przyszło finiszować na podjeździe w Viggiano.

Ataki rozpoczęły się tuż po starcie, ale pierwsze kilometry nie przyniosły ucieczki. Silny wiatr utrudniał odjazd i dopiero po 20 kilometrach od peletonu oderwała się 11-osobowa grupa, która dzięki bardzo dobrej współpracy błyskawicznie zdobyła kilkuminutową przewagę nad peletonem. Na trasie uciekali sprinterzy, bo i Elia Viviani (Cannondale), i Ben Swift (Team Sky), i Tyler Farrar (Garmin-Sharp) byli wśród harcowników. Oprócz tej dwójki szansy w ucieczce szukali także Marco Frapporti (Androni Giocattoli-Venezuela), Miguel Angel Rubiano (Team Colombia), Tony Hurel i Bjorn Thurau (Europcar), Fabian Wegmann (Garmin-Sharp), Yonathan Monsalve (Neri Sottoli-Yellow Fluo) oraz Kenny Dehaes i Tosh Van der Sande (Lotto-Belisol).

Maksymalna przewaga ucieczki nad peletonem wyniosła 5.30, gdy do mety pozostało jeszcze ponad 120 kilometrów. W peletonie rządziły ekipy Astany, Movistar, Team Sky i Orica GreenEdge, stopniowo zmniejszając straty. Na premii górskiej, , na której po punkty sięgnął Rubiano, peleton tracił 3 minuty.

Kolejne kilometry nie przyniosły zdecydowanych zmian. Peleton bardzo powoli odrabiał straty i dopiero na 50 kilometrów przed metą przyspieszył. Przyspieszyli też uciekinierzy, rozpoczynając solowe ataki. Aktywny był Van der Sande, atakujący kilkukrotnie, ale bez powodzenia. Po kolejnych atakach ucieczka zaczęła się coraz bardziej rwać i część z uciekinierów została wchłonięta przez peleton na 23 kilometry przed metą. Na czele zostali jeszcze wtedy Thurau, Frapporti, Monsalve i Dehaes.

Na 20 kilometrów przed metą, gdy droga zaczęła powoli wieść w górę, do Viaggiano, czwórka atakujących miała jeszcze pół minuty przewagi. Wtedy zaczął padać deszcz, który – jak się okazało – po raz kolejny miał wpływ na przebieg rywalizacji. Monsalve i Frapporti zostali doścignięci na 17 kilometrów przed metą, a chwilę później w peletonie doszło do niegroźnej kraksy, która podzieliła grupę. W czołówce zostali wszyscy faworyci, oprócz Domenico Pozzovivo (Ag2R la Modniale), który musiał gonić swoich rywali.

Niedługo później, gdy peleton miał jeszcze kilometr do pierwszego przejazdy przez metę, został doścignięty ostatni z uciekinierów, Thurau. Bardzo czujnie w zasadniczej grupie jechali Polacy – wysoko plasowali się Paweł Poljański i Rafał Majka (Tinkoff-Saxo), a także Przemysław Niemiec (Lampre-Merida). Zjazd okazał się pechowy dla kilku kolarzy, którzy leżeli na zakrętach, m.in. dla Mikela Landy (Astana), który długo czekał na nowy rower. Faworyci nie podejmowali ryzyka, nie chcąc zaprzepaścić szans na zwycięstwo etapowe, natomiast fakt ten wykorzystał Gianluca Brambilla (Omega Pharma-Quick Step), który na zjeździe ruszył do przodu. Przez kilka kilometrów wiodących w dół Włoch zdołał wypracować sobie pół minuty przewagi i z takim zapasem rozpoczynał ostatni, 5-kilometrowy podjazd, ze średnim nachyleniem 4,6%, który prowadził już na metę.

Brambilla walczył o utrzymanie swojej niewielkiej przewagi do samego końca, ale nie miał szans w starciu z rozpędzoną grupką, w której bardzo mocne tempo narzucili kolarze Katiuszy, pracujący dla Joaquina Rodrigueza. Na niespełna 700 metrów przed metą, po wcześniejszym skasowaniu ataku Nicolasa Roche’a (Tinkoff-Saxo), na czele grupy został już tylko Daniel Moreno, który chwilę później zostawił swojego lidera, walczącego o zwycięstwo. Rodriguez pociągnął mocniej na odcinku 100 metrów, ale nie miał już odpowiedzi na kontrę Cadela Evansa (BMC Racing Team), który atakował prawą stroną, i w końcu zdecydowaną szarżę Ulissiego, który zdystansował rywali i pewnie sięgnął po zwycięstwo etapowe.

Bardzo dobrze w końcówce pojechał też lider wyścigu, Michael Matthews (Orica GreenEdge), który samotnie dociągnął grupę do Rodrigueza, niwelując kilkanaście metrów straty, i finiszował na szóstym miejscu, broniąc tym samym prowadzenia w wyścigu.