RvV: Trzeci triumf Cancellary

Cancellara obronił tym samym tytuł wywalczony przed rokiem, kiedy to także okazał się najszybszy na trasie Flandryjskiej Piękności. Szwajcar zaatakował na ostatnim podjeździe pod Oude Kwaremont, zabierając ze sobą Vanmarcke i po Paterbergu dołączyli do Van Avermaeta i Stajna Vandenbergha (Omega Pharma-Quick Step), którzy atakowali wcześniej. Do mety pozostało im nieco ponad 10 kilometrów i goniąca grupa za plecami, jednak zgodna współpraca na ostatnich kilometrach pozwoliła im utrzymać niewielką przewagę do ostatniego kilometra, kiedy rozpoczęli walkę o zwycięstwo.

Za ich plecami zaciekle goniły ekipy Omega Pharma-Quick Step i Cannondale, ale ich liderzy – Tom Boonen i Peter Sagan – musieli zadowolić się 7. i 16. miejscem na mecie.

Kolarze do 98. edycji Wyścigu dookoła Flandrii wystartowali przy padającym deszczu, choć ten po godzinie ustał i kolarze ścigali się po suchych drogach i przy sprzyjającej pogodzie. Tradycyjnie do pracy na początku wyścigu wzięli się harcownicy, jednak dopiero po nieco ponad 30 kilometrach zawiązała się ucieczka, która zyskała większą przewagę. Davide Appolonio (Ag2R La Mondiale), Stig Broeckx (Lotto Belisol), Daryl Impey (Orica-GreenEdge), Raymond Kreder (Garmin-Sharp),Wesley Kreder i James Vanlandschoot (Wanty Group Gobert), Alexander Kuchynski (Katiusza), Andrea Palini (Lampre-Merida), Taylor Phinney (BMC Racing Team), Jelle Wallays (Topsport Vlaanderen) i Romain Zingle (Cofidis) tworzyli ucieczkę, która po przejechaniu stu kilometrów miała prawie 7 minut przewagi nad zasadniczą grupą, w której na czołowych miejscach przewijali się kolarze Omega Pharma-Quick Step, Trek Factory Racing, czy Cannondale, a także Garmin-Sharp i

Tinkoff-Saxo.

Wkrótce rozpoczęły się pierwsze podjazdy na trasie – Oude Kwaremont, pokonywany łącznie aż trzy razy, Kortekeer, Eikenberg, Wolvenberg. Faworyci wyścigu – Tom Boonen (Omega Pharma-Quick Step), Fabian Cancellara (Trek Factory Racing), Peter Sagan (Cannondale), czy Sep Vanmarcke (Belkin), jeszcze wtedy jechali spokojnie, oszczędzając siły na końcowe kilometry. Przewaga ucieczki co prawda spadła do czterech minut, jednak peleton nie zamierzał jeszcze kasować ich akcji. Boonen postanowił przetestować swoje nogi na Molenbergu (na 140km), ale jego akcja nie miała przynieść jakiejkolwiek przewagi.

Po kolejnych kilometrach i kolejnych podjazdach – zwłaszcza Oude Kwaremont (na 205km) i Paterberg (na 208km) – w czołówce zostali już tylko Phinney, Impey i Broeckx. Kilka kilometrów dalej, na Koppenbergu (na 215km) ich akcja dobiegła końca. Wtedy wyścig wszedł w decydującą fazę. Faworyci wyścigu przesunęli się do przodu i na Taaienbergu (na 222km) w czołówce zostało już tyko kilkunastu kolarzy, w tym wszyscy faworyci, choć Cancellara i Sagan byli osamotnieni, Boonen natomiast miał kilku kolegów do pomocy.

Na atak zdecydowali się chwilę wcześniej Edvald Boasson Hagen (Team Sky) i Dres Devenyns (Giant-Shimano), a także Stijn Vandenbergh (Omega Pharma-Quick Step), choć ten ostatni na podjeździe został z tyłu. Kolejnym atakującym był Greg Van Avermaet (BMC Racing Team), ale szybko na jego koło siadł dogoniony Vandenbergh i pilnował rywala, a krótko po podjeździe kolarz BMC Racing Team został doścignięty. Także Devenyns i Hagen zostali wchłonięci przez grupę faworytów na 34 kilometry przed metą. 3 kilometry dalej znów zaatakował Van Avermaet, ale znów kolarze Omega Pharma-Quick Step pilnowali rywala. Vandenbergh znów siadł na koło Van Avermaeta i nie dawał zmian, czekając na swoich kolegów.

Trzeci od końca podjazd – Kruisberg (na 233km) – nie zmienił wiele w czołówce, choć w pościg za czołową dwójką ruszył Bjron Leukemans (Wanty Group Gobert). Dopiero na Oude Kwaremont (na 243km) z nieco powiększonej grupki faworytów zaatakował Cancellara. Za nim utrzymał się jedynie Vanmarcke i na Paterbergu ta dwójka dogoniła Vandenbergha i zbliżała się do Van Avermaeta, który miał jeszcze kilkanaście sekund przewagi po podjeździe. Za czołówką gonił Sagan, z Lucą Paolinim (Katiusza) i Boonenem na plecach.

Ciężar pogoni wziął na siebie Cancellara, który narzucił bardzo mocne tempo, goniąc za Van Avermaetem. Na 11 kilometrów przed metą goniąca trójka dogoniła lidera, ale kilkanaście sekund za plecami mieli grupę z Saganem i Boonenem. Żaden z nich nie był jednak w stanie dorównać Spartakusowi, który tego dnia jechał rewelacyjnie i dzięki niemu czołówka zdołała powiększyć przewagę. Na 5 kilometrów przed metą mieli już ponad pół minuty zapasu i mogli zacząć poważnie myśleć o finiszu. Dobra współpraca pozwoliła im na utrzymanie przewagi, ale już na kilometr przed metą współpraca się skończyła.

Ruszył Vandenbergh, ale pozostała trójka była bardzo czujna. Końcowe 500 metrów przypominało sprinterski pojedynek na torze, gdyż kolarze czujnie się obserwowali i żaden z nich nie chciał ruszyć pierwszy. Dopiero na 200 metrów przed kreską ruszył Cancellara, finiszując na maksimum swoich możliwości. Blisko kolarza Trek Factory Racing jechał Van Avermaet i choć wydawało się, że Belg zdoła nawiązać walkę ze Szwajcarem, to jednak na mecie o długość roweru szybszy był Cancellara, odnosząc trzecie w karierze zwycięstwo we Flandrii.

Tuż za czołową czwórką na metę wjechali Alexander Kristoff (Katiusza) i Niki Terpstra (Omega Pharma-Quick Step), którzy oderwali się od grupy pościgowej, natomiast na 7. miejscu finiszował Boonen. Jedyny Polak w wyścigu, Maciej Bodnar (Cannondale), był 38., ze stratą 3.52 do zwycięzcy.