TdF: Żółty Panzerwagen

Martin linię mety minął na rowerze kolegi z ekipy, Matteo Trentina, gdyż jeszcze na 20 kilometrów przed metą miał defekt i z pomocą kolegów z ekipy musiał gonić czołówkę. Niemiec, który w tym wyścigu dwukrotnie był już sekundę od maillot jaune, zachował jeszcze siły na końcówkę i przypuścił potężny atak na ostatnich trzech kilometrach wyścigu Do mety utrzymał minimalną przewagę nad grupą zasadniczą, w której byli faworyci klasyfikacji generalnej. Martin dzięki pracy całego zespołu w czubie przejechał wszystkie odcinki bruku na trasie tego etapu, a w decydującym momencie etapu zaskoczył rywali swoim atakiem i dosłownie wyrwał rywalom zwycięstwo etapowe i koszulkę lidera. Kolarz Etixx-Quick Step, który znany jest ze swoich umiejętności jazdy na czas, być może jako jedyny z tej grupy był w stanie przeprowadzić tego typu atak i dojechać do mety. Z gonieniem rywala nie spieszyli się kolarze Team Sky, którzy pracowali na Chrisa Frooma, a dopiero na 2 kilometry przed metą pogoń rozpoczęli zawodnicy Giant-Alpecin, choć wtedy było już za późno.

Dzięki zwycięstwu i bonifikacie czasowej Niemiec z Etixx-Quick Step wysunął się na prowadzenie w klasyfikacji generalnej wyścigu i o 12 sekund wyprzedza teraz dotychczasowego lidera, Chrisa Frooma (Team Sky) i o 25 sekudn Tejaya Van Garderena (BMC Racing Team).

Czwarty etap tegorocznej Wielkiej Pętli zapowiadał się jako prawdziwa bitwa. Zarówno dla kandydatów do zwycięstwa etapowego, jak i faworytów wyścigu – bruki północnej Francji nie były łaskawym i łatwym terenem dla kolarzy. Walka o pozycje na czele peletonu zapowiadała ogromne emocje i zawrotne tempo, a w słonecznych warunkach kurz na odcinkach bruku potęgował wysiłek kolarzy.

Zanim jednak kolarze wjechali na pierwszy odcinek bruku pokonywali nieco ponad sto kilometrów, jeszcze po drogach Belgii. Po starcie z Seraing Thomas De Gendt (Lotto Soudal) zainicjował ucieczkę jeszcze na kilometrze zero. Do walecznego Belga szybko dołączyli Lieuwe Westra (Astana), Perrig Quémeneur (Europcar) i Frédéric Brun (Bretagne-Séché Environnement) i ta czwórka spędziła prawie 200 kilometrów na czele wyścigu. Ich przewaga urosła do czterech minut, po zaledwie dziesięciu kilometrach, ale tuż przed premią górską w Cytadeli w Namur wynosiła już prawie dziesięć minut. Na więcej nie pozwolił peleton, prowadzony wtedy przez kolarzy Giant-Alpecin, Tinkoff-Saxo, LottoNL-Jumbo i BMC Racing Team.

Najtrudniejsze odcinki trasy miały jednak dopiero nadejść. Oprócz odcinków bruku trudów etapu dopełniał silnie wiejący wiatr, który na odsłoniętych szosach mocno dawał się we znaki kolarzom i rwał peleton. Pierwszy odcinek bruku, jeszcze w Belgii, kolarze pokonywali na 103.5. kilometrze etapu. Tam przewaga ucieczki spadła do mniej niż dwóch minut, ale w peletonie nie widać było jeszcze decydujących akcji. Wielu kolarzy po minięciu pierwszego odcinka bruku zmieniało rowery i widać było jeszcze spory spokój wśród faworytów. Peleton zwolnił, dzięki czemu uciekinierzy mogli znów powiększyć swój zapas do czterech minut.

Przed kolarzami było kilkadziesiąt spokojniejszych kilometrów, zanim mieli pokonywać szósty od końca sektor bruku - d'Artres à Famars (1200m). To właśnie wtedy, na 46 kilometrów przed metą, grupy faworytów rozpoczęły walkę na całego. Ucieczka wjechała tam z przewagą zaledwie 20 sekund, a peleton – prowadzony wtedy przez Michała Kwiatkowskiego (Etixx-Quick Step) – mocno się rozciągnął. Grupa zasadnicza rwała się nieco na kocich łbach, bardzo wysoko jechał Vincenzo Nibali (Astana), bohater ubiegłorocznego etapu na brukach ale po wyjeździe na asfalt czołówka się zeszła. Krótko potem następował kolejny, piąty sektor - Quérénaing à Verchain-Maugré (1600m), na którym odjazd został skasowany. Tam mocniej zaatakował Nibali, dając znak rywalom, że jest w znakomitej dyspozycji. Włoch odjechał nieznacznie ze swoim kolegą z ekipy, Larsem Boomem, zabierając jednego kolarza Etixx-Quick Step i LottoNL-Jumbo ze sobą, ale ich atak nie był na tyle zdecydowany, by oderwać się rywalom. Jednak Nibali cały czas jechał czujnie na czele, przewodząc stawce i unikając kłopotów, a jego rywale często miewali kłopoty z utrzymaniem tempa i gonili na asfalcie. Z porwanego na brukach peletonu na wyjeździe z piątego odcinka utworzyła się kilkudziesięcioosobowa grupa, w której byli Nibali, Alberto Contador (Tinkoff-Saxo), Chris Froome (Team Sky), Thibaut Pinot (FDJ.fr), Tejay Van Garderen (BMC Racine Team) i Nairo Quintana (Movistar). Za nimi z kilkunastosekundową stratą jechała niewielka grupka, w której byli Michał Kwiatkowski (Etixx-Quick Step), pracujący wcześniej mocno dla Tonego Martina, i Alexander Kristoff (Katiusza), który miał defekt.

Sektor 4. – Verchain-Maugré à Saulzoir (1 200 m) – na 36 kilometrów przed metą, nie przyniósł zmian w czołówce, podobnie jak dwa kolejne - Saint-Python (1 500 m) i najdłuższy Fontaine-au-Tertre à Quiévy (3 700 m) – choć tam znów widoczny był Nibali, to grupa cały czas jechała razem. Defekt jednak miał Pinot, który najpierw długo czekał na koło, a potem miał problemy techniczne, co przesądziło o jego dużej stracie na dzisiejszym etapie.

Na 20 kilometrów przed metą czołowa grupa była już wykrystalizowana – pięćdziesięcioosobowy peleton prowadzili kolarze BMC Racing Team, za nimi czujnie jechali zawodnicy LottoNL-Jumbo i Tinkoff-Saxo. Jeszcze przed ostatnim odcinkiem bruku, ktory rozpoczynał się na 13,3 kilometra przed metą, defekt miał Martin, ale z pomocą kolegów z ekipy dogonił czołówkę. Na kocich łbach znów wysoko jechali kolarze Astany, którzy liczyli na rozerwanie grupy i zgubienie rywali. Sprawy w swoje ręce wziął Nibali, który na kilometr przed końcem odcinka bruku zaatakował i rozciągnął stawkę. Potem jednak jego atak poprawił Zdenek Stybar (Etixx-Quick Step), gubiąc rywali i sprawiając niemałe problemy faworytom wyścigu. Nibali, korty chwilę wcześniej atakował, musiał bronić się przed atakami Frooma, który teraz przeskoczył do czołówki.

Geraint Thomas (Team Sky) wyszedł na czoło peletonu po bruku i szybko zaczął dyktować tempo dla Frooma. W tej nielicznej grupce jechali też Van Garderen, Nibali, Greg Van Avermaet (BMC Racing Team), Alejandro Valverde (Movistar) i John Degenkolb (Giant-Alpecin), a kilkanaście metrów za nimi kolejna grupa z Contadorem i Quintaną. Na 9 kilometrów przed metą na prowadzenie wyszedł sam Froome, ale rywale nie byli tak chętni do pracy. Brak współpracy sprawił, że kilometr dalej dwie grupy się połączyły i teraz razem, choć w mocnym tempie, zmierzały do mety. Chwilę spokoju wykorzystali kolarze Etixx-Quick Step, którzy przegrupowali się po defekcie Martina.

To właśnie Niemiec wykorzystał niezdecydowanie rywali na 3,5 kilometra przed metą i ruszył do przodu, w charakterystycznym dla siebie ataku - jeździe na czas przeciwko rywalom. Żadna z ekip nie ruszyła za Panzerwagenem i mógł zdobyć przewagę, której już nie oddał do mety. Kręte uliczki Cambrai grały na jego korzyść i już na 25 metrów przed kreską mógł cieszyć się ze zwycięstwa, które dało mu także koszulkę lidera wyścigu, o którą tak bardzo walczyła cała ekipa Etixx-Quick Step. Grupę pościgową na metę przyprowadził John Degenkolb (Giant-Alpecin), który wyprzedził na finiszu Petera Sagana (Tinkoff-Saxo).