TdF: Solowe zwycięstwo Martina

Martin, specjalista od jazdy na czas, na podjeździe 1. kategorii - Le Markstein, ze szczytem 50 kilometrów przed metą – zostawił swojego towarzysza ucieczki, Alessandro De Marchiego (Cannondale), i kolejne kilometry pokonywał samotnie, utrzymując swoją przewagę nad grupą pościgową i peletonem, jadącym dalej. Ostatnie kilometry do mety Niemiec pokonywał właśnie niczym czasówkę, dzięki czemu na mecie finiszował niezagrożony, mogąc cieszyć się ze swojego zwycięstwa. Prawie 3 minuty za Martinem na metę przyjechała liczna grupa pościgowa, która przez cały etap próbowała gonić Niemca, jednak choć mieli przewagę liczebną, nie byli w stanie złapać Panzerwagena.

Faworyci wyścigu pojechali na remis. Sześć podjazdów na trasie nie rozerwało grupy, tym bardziej, że ostatnie 40 kilometrów prowadziło w dół i po płaskim. Kolarze Astany kontrolowali peleton, choć pozwolili uciekinierom zbudować dużą przewagę, wskutek czego Nibali oddał koszulkę lidera. Spory awans zanotowali jadący w ucieczce Tony Gallopin (Lotto Belisol) i Tiaro Machado (NetApp Endura). Gallopin dzięki przewadze na mecie został nowym liderem wyścigu, natomiast Machado awansował na 3. miejsce. Na 6. miejsce spadł Michał Kwiatkowski (Omega Pharma-Quick Step), który jednak zachował prowadzenie w klasyfikacji młodzieżowej.

9. etap Tour de France rozpoczął się od wspinaczki pod premię górską 2. kategorii, col de la Schlucht, i już tam kolarze rozpoczęli ataki. Zaskakująco na akcję już po 2 kilometrach jazdy zdecydował się lider klasyfikacji punktowej, Peter Sagan (Cannondale), ale akcja Słowaka była chwilowa. Na podjeździe dochodziło do licznych ataków, uformowała się też 17-osobowa grupka uciekinierów, ale po minięciu szczytu wszelkie akcje zostały skasowane. Po kilku kolejnych kilometrach Alessandro De Marchi (Cannondale) i Tony Martin (Omega Pharma-Quick Step) oderwali się od peletonu i tym razem ich atak był skuteczny. Początkowo ich przewaga nie przekraczała pół minuty, a dodatkowo na drugim podjeździe na trasie - col du Wettstein (kat. 3) – którego szczyt usytuowany był na 41 kilometrze, w pościg za nimi ruszyła liczna, kilkunastoosobowa grupa.

Po kolejnych kilometrach, przetasowaniach, zjazdach i podjazdach, za prowadzącą dwójką uformowała się 28-osobowa grupa, w której byli José Joaquin Rojas (Movistar), Joaquin Rodriguez i Simon Spilak (Katiusza), Sergio Paulinho (Tinkoff-Saxo), Kristjan Koren (Cannondale), Lars Boom i Steven Kruijswijk (Belkin), Mikael Cherel i Matteo Montaguti (Ag2R La Mondiale), Tom Dumoulin (Giant-Shimano), Rafael Valls (Lampre-Merida), Matthieu Ladagnous (FDJ.fr), Tony Gallopin (Lotto Belisol), Amael Moinard i Greg Van Avermaet (BMC Racing Team), Pierre Rolland, Cyril Gautier, Alexandre Pichot, Perrig Quémeneur i Kevin Reza (Europcar), Fabian Cancellara (Trek Factory Racing), Dani Navarro i Nicolas Edet (Cofidis), Christian Meier (Orica GreenEdge), Sylvain Chavanel (IAM Cycling), Tiago Machado (NetApp), Brice Feillu i Jean-Marc Bideau (Bretagne) i która po 65 kilometarch etapu miała około pół minuty straty do dwójki liderów.

Peleton nie był zainteresowany gonieniem żadnej z grup i różnica pomiędzy czołówką a peletonem wzrastała, do 4.30 na 85 kilometrze etapu i 6 minut na setnym kilometrze. Cały czas pomiędzy dwiema grupami zawieszona była grupa pościgowa, która z czasem się uszczuplała, gdy kolejni kolarze odpadali z niej na podjazdach. Zasadniczą grupę prowadzili kolarze Astany, z ekipami Tinkoff-Saxo i Team Sky czujnie za ich plecami.

Niedługo potem kolarze rozpoczynali podjazd pod najtrudniejszy podjazd tego dnia - Le Markstein (kat. 1, na 120), po którym od razu następowała wspinaczka na finałowy podjazd - Grand Ballon (3. kat, na 127km). Potem droga prowadziła już tylko w dół i po płaskim.

Przewaga De Marchiego i Martina nad grupą pościgową wynosiła wtedy prawie trzy minuty, a dobra współpraca tej dwójki pozwalała im myśleć o dalszej jeździe na czele. Na 59 kilometrów przed metą współpraca się jednak skończyła, gdy Martin zaatakował na podjeździe pod Le Markstein. Niemiec szybko zostawił Włocha za plecami, a ten niedługo potem został doścignięty przez Rodrigueza i grupę pościgową. Po krótkiej wspinaczce na Grand Ballon Martin rozpoczął zjazdy. W grupie pościgowej, z kolei, mocno pracował Gallopin, który był wirtualnym liderem, i w końcu, na 25 kilometrów przed metą, oderwał się od rywali.

Na ostatnich 20 kilometrach prowadzących do mety niewiele się zmieniło. Martin jechał swój wyścigu, Gallopin, choć długo utrzymywał kilkunastosekundową przewagę nad pogonią, to jednak został doścignięty na kilkanaście kilometrów przed metą, a peleton niespiesznie zmierzał do Miluzy.

Na mecie Martin mógł cieszyć się z pierwszego w karierze zwycięstwa na etapie ze startu wspólnego na Tourze, natomiast Gallopin, do końca jadący aktywnie, z koszulki lidera wyścigu. Długo po zwycięzcy na metę przyjechał peleton.