GdI: Weening przed Malacarne

Weening i Malacarne oderwali się od grupki uciekinierów u podnóża finałowej, prawie 17-kilometrowej wspinaczki, i razem – zgodnie współpracując do ostatnich 500 metrów etapu, powiększali swoją przewagę nad pogonią. Dopiero na ostatnich metrach ta dwójka zaczęła się czarować, a większym sprytem, doświadczeniem i szybkością wykazał się Weening. Holender ruszył do przodu na ostatnich 150 metrach, wychodząc z koła rywala i pewnie zwyciężył, mijając linię mety kilka metrów przed Malacarne. Za plecami tej dwójki o sekundy do klasyfikacji generalnej walczył Domenico Pozzovivo (Ag2R La Mundiale), który zaatakował z grupy faworytów na ostatnich pięciu kilometrach i zdołał zyskać przewagę, dającą mu trzecie miejsce na mecie, ze stratą 41 sekund do Weeninga, i 4 sekundy bonifikaty czasowej.

Faworyci, w kilkunastoosobowej grupie, na metę przyjechali 1.08 po zwycięzcy. Wśród nich byli lider wyścigu, Cadel Evans (BMC Racing Team), drugi kolarz generalki – Rigoberto Uran (Omega Pharma-Quick Step) i Rafał Majka (Tinkoff-Saxo), który obronił koszulkę najlepszego młodzieżowca. Pozzovivo, z kolei, który nadrobił nad grupą 27 sekund, awansował na czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej.

9. etap, prowadzący do Sestolo, kończył się prawie 17-kilometrowym podjazdem na metę, gdzie kolejną bitwę mieli stoczyć faworyci wyścigu. Wcześniej do pokonania były dwa podjazdy, które mogły zmęczyć kolarzy, jednak ostateczne rozstrzygnięcia miały zapadać na ostatnich kilometrach etapu.

Scenariusz przebiegu pierwszych kilometrów etapu był niemalże identyczny, do wczorajszego. Pierwsze kilometry obfitowały w ataki, jednak żaden z nich nie był skuteczny, a peleton krótko trzymał uciekinierów, nie pozwalając im na zbyt wiele swobody. Kolarze Team Sky prowadzili peleton na pierwszych kilometrach, kasując ataki, i dopiero po godzinie jazdy i pokonaniu 40 kilometrów czternastu kolarzy zdołało uciec.

Julien Berard (Ag2R La Mondiale), Enrico Barbin (Bardiani CSF), Marco Bandiera i Jackson Rodriguez (Androni Giocatolli-Venezuela), David Tanner (Belkin), Oscar Gatto (Cannondale), Leonardo Duque (Team Colombia), Matteo Bono (Lampre-Merida), Jonathan Monsalve (Neri Sottoli-Yellow Fluo), Tosh Van der Sande (Lotto Belisol), Salvatore Puccio (Team Sky), Eduard Vorganov (Katiusza), Pieter Weening (Orica-GreenEdge) i Davide Malacarne (Europcar) po piętnastu przejechanych kilometrach na czele wyścigu mieli 2 minuty przewagi nad zasadnicza grupą i wciąż – dzięki dobrej współpracy – zyskiwali. Na setnym kilometrze różnica pomiędzy dwiema grupami wynosiła osiem minut, ale od tego momentu systematycznie spadała, gdyż ekipy faworytów rozpoczęły dyktowanie mocniejszego tempa.

Na podjeździe pod Sant'Antonio (na 123.5km) następowały pierwsze ataki z ucieczki, ale jeszcze wtedy kolarze jechali razem. Krótko zjeździe z Sant’Antonio następował kolejny podjazd – Rocchetta Sandri (na 148km), na którym zaatakował Tanner, ale szczyt wzniesienia minął zaledwie kilkanaście sekund przed pogonią i został doścignięty. Peleton, z Rafałem Majką (Tinkoff-Saxo) na czwartej pozycji, jechał wtedy ze stratą 3.20 do czołówki.

Niedługo potem, w Fanano, rozpoczęła się finałowa, 16,5-kilometrowa wspinaczka na metę. Tam, na rondzie, od razu zaatakował Weening, a po chwili w pościg za nim ruszył Malacarne. Włoch jechał bardzo mocno, szybko dochodząc do Holendra i ta dwójka wspólnie wspinała się na szczyt. Dobra współpraca owocowała zwiększaniem przewagi z każdym kilometrem i choć gonić ich próbowali m.in. Van der Sande i Berard, a w końcu Barbin, który na 6,5 kilometra przed szczytem oderwał się od grupki pościgowej i samotnie ruszył za czołową dwójką.

W peletonie jeszcze wtedy faworyci jechali spokojnie – grupę prowadzili kolarze BMC Racing Team i Tinkoff-Saxo, mocno ją uszczuplając na ostatnich kilometrach. Dopiero na 5 kilometrów przed metą – na jednym ze sztywniejszych odcinków – zaatakował Domenico Pozzovivo (Ag2R La Mundiale), a jego atak pozostał bez odpowiedzi faworytów. Na krótki zryw zdecydowali się Robert Kiserlovski (Trek Factory Racing), Rigoberto Uran (Omega Pharma-Quick Step), Majka, Evans, Wilco Kelderman (Belkin) i Nairo Quintana (Movistar), ale szybko pozostali kolarze z grupy skasowali ten odjazd.

Pozzovivo tymczasem nie zwalniał i dojechał do kolarzy z ucieczki, którzy pozostali jeszcze pomiędzy dwoma liderami i grupą faworytów. Włoch nie zamierzał jednak zwalniać i ruszył dalej. Jego strata do Weeninga i Malacarne wynosiła jednak prawie dwie minuty i miał niewielkie szanse, by dogonić rywali, którzy ostatni kilometr rozpoczynali z bezpieczną przewagą i mogli skupić się na walce o zwycięstwo. W tym samym czasie Pozzovivo dogonił Barbina i jechał po trzecie miejsce.

Na ostatnich metrach czołowa dwójka zaczęła się czarować, ale mogli sobie na to pozwolić, bo rywale byli daleko. Prowadził Malacarne, z Weeningiem czujnie jadącym na kole rywala. Dopiero na 200 metrów przed metą Włoch rozpoczął finisz, ale Weening szybko zareagował a potem wyskoczył z koła rywala i pewnie sięgnął po zwycięstwo. 41 sekund za nimi linię mety minął Pozzovivo, a 1.08 straciła grupa faworytów, w której była czołowa trójka klasyfikacji generalnej wyścigu.