Spis treści:
Sprinter
Sprinterzy czyli popularni kolekcjonerzy zwycięstw etapowych na dużych wyścigach. To właśnie takiemu typowi zawodnika najłatwiej jest odnieść największą ilość wygranych. Duża ilość płaskich etapów oraz widoczna współpraca ekipy w osiąganiu celów to domena sprinterskich rozgrywek. Marcel Kittel, Mark Cavendish czy Andre Greipel to rasowi dominatorzy na końcowych metrach. Charakteryzują się oni dużą ilością włókien szubkokurczliwych, które są w stanie wygenerować ogromną moc w bardzo krótkim czasie. Aby zaistnieć na tego typu etapach nie wystarczy wieloletni trening ukierunkowany na tego typu rozwój. Predyspozycje sprinterskie są mocno ukierunkowane genetycznie i bardzo ciężko je zwiększyć sportowym treningiem. Nie bez znaczenia jest też pomoc ekipy. Często cała drużyna już od kilometra 0 jest podporządkowana danemu zawodnikowi, który ma walczyć w końcówce. W tym czasie osłaniają go od wiatru, aby zachował jak najwięcej sił oraz pracują na jego dobrą pozycję na ostatnim kilometrze (tzw. rozprowadzenie). Do sprintu bez wątpienia trzeba mieć smykałkę oraz wariacką naturę. Znane jest wiele przypadków w zawodowym peletonie, kiedy kolarz znakomicie radzący sobie w takich rozgrywkach w poprzedniej ekipie, nie mógł odnieść zwycięstwa po transferze. Jest to kolejne potwierdzenie faktu, że wsparcie ekipy jest nieocenione, a sprinter nie jest samowystarczalny.
Góral
Zupełne przeciwieństwo pierwszej grupy zawodników. Górale to zawodnicy o drobnej posturze, którzy często ważą 60 kilogramów lub nawet mniej. Waga na podjazdach ma kolosalne znaczenie, dlatego rasowi górale tak mocno o nią dbają. Przed najważniejszymi wyścigami często starają się zrzucić jeszcze 1 - 2 kilogramy (tzw. cieniowanie), dzięki czemu są wstanie generować więcej mocy na każdy kilogram masy ciała. Przykładem takich zawodników są przede wszystkim drobni Kolumbijczycy czy np. nasz Rafał Majka. Dla takich kolarzy nachylenie terenu im większe tym lepiej dla nich samych, ponieważ są w stanie pokazać pełnie swoich możliwości oraz odjechać od konkurencji. Często rasowi górale mają problemy podczas jazdy na czas oraz etapów płaskich przeprowadzanych na dużym wietrze, kiedy nie są otoczeni wystarczającą opieką ekipy. Górale są głównymi pretendentami do zwycięstwa w wielkich tourach. Muszą oni jednak umieć dobrze pojechać na czas oraz nie zagubić się na etapach przejazdowych, co nie zawsze im się udaje.
Czasowiec
Z pewnością jest to typ zawodnika, który zasługuję na duże uznanie. Są oni zazwyczaj bardzo dobrymi pomocnikami w swoich ekipach i podczas etapów ze startu wspólnego w 100% poświęcają się swoim kolegom. Do walki na własny rachunek włączają się podczas jazdy indywidualnej na czas oraz krótkich prologów, gdzie są w stanie pokazać pełnię swoich możliwości. Do czasowców można zaliczyć Macieja Bodnara, Rohana Dennisa, Tonego Martina czy Alexa Dowsetta. Nie są to zawodnicy szybcy, lecz potrafią generować bardzo wysoką, stałą moc przez dłuższy czas (od 20 do 60 minut). Dzięki temu są w stanie także długo pracować na czele peletonu, likwidując groźne odjazdy. Typowi czasowcy nie mają wielu okazji do pokazania się kibicom. W trakcie trzytygodniowego wyścigu zazwyczaj mamy od 1 do 2 etapów jazdy na czas, a w przypadku wyścigów krótszych często wogóle one nie występują. Czasowcy nie są głównymi pretendendami do wygranej w długim wyścigu, ponieważ zazwyczaj ich waga nie ułatwia im walki z drobniejszymi kolarzami w górach. Najlepsi czasowcy na świecie ważą od 70 do 78 kilogramów.
All-rounder
Do tej grupy zaliczamy głównych pretendentów do walki o klasyfikacje generalną trzytygodniowych tourów. Tego typu zawodnicy do prawdziwe maszyny. Potrafią znakomicie jeździć na czas oraz świetnej jeździć po górach. Są to dwie główne cechy, które powinien mieć każdy z zawodników celujących w czołową dziesiątkę generalki Tour de France. Do all-rounderów można zaliczyć głównie takich asów jak: Chris Froome, Vincenzo Nibali, Tom Dumoulin czy niegdyś popularny Kanibal czyli Eddy Merckx. Niektórzy z nich umieją także zafiniszować z mniejszej grupki, co pozwala im na zyskanie dodatkowej przewagi w postaci bonifikat sekundowych na metach etapowych. W społeczności kolarskiej trwa odwieczny spór o to, kto tak naprawdę jest all - rounderem. Część osób uważa, że takiego określenie powinniśmy używać do zawodników lubiących zabierać się w ucieczki i aktywnie uczestniczących w wyścigu. Nie zgadzamy się jednak z tym, ponieważ typowego uciekniera często można przyporządkować do grupy górali lub czasowców. Zawodników, którzy są znakomici przynajmniej we dwóch specjalnościach kolarskiego rzemiosła jest garstka, więc uważamy, że jest to najlepsza definicja. Nie można zapomnieć o Mistrzu Świata z Ponferrady czyli o Michale Kwiatkowskim. Świetnie jeździ on na czas, dobrze wspina się na krótkich podjazdach, umie zafiniszować oraz jego umiejętności na długich podjazdach cały czas rosną. Mamy nadzieje, że w najbliższej przyszłości Polak udowodni, że jest najbardziej wszechstronnym kolarzem na świecie, ponieważ gama jego umiejętności zachwyca znawców kolarstwa już od kilku dobrych lat.
Puncher
Ostatnim typem zawodnika, którego określenie niektórym czytelnikom może być obce jest puncher. To typ kolarza, który lubuje się w krótkich i sztywnych podjazdach. W swoim arsenale posiada bardzo dobry finisz, a jego charakterystyka stawia go w roli faworyta do walki o zwycięstwo w klasykach. Do takich kolarzy zaliczamy głównie Petera Sagana, Phillipe'a Gilberta czy Michała Kwiatkowskiego. Bez wątpienia jest to specjalizacja bardzo szeroka, a wśród tej grupy możemy wyróżnić zawodników preferujących brukowane wyścigi jak Ronde van Vlaanderen lub bardziej górzyste ardeńskie klasyki. Typowy puncher odznacza się pewną wszechstronnością, co pozwala mu także na walkę w krótkich etapowych wyścigach takich jak np. Tour de Pologne.
